brillo
s. m.
brillo
ES El joven vaciló un instante; un sudor frío corrió por sus miembros; sus pupilas se dilataron al fijarse con más intensidad en las de aquella mujer, y, fascinado por su brillo fosfórico, demente casi, exclamó en un arrebató de amor:
GL O mozo vacilou un intre; unha suor fría correu polos seus membros; as súas pupilas dilatáronse ao se fixaren con máis intensidade nas daquela muller, e enfeitizado polo seu brillo fosfórico, demente case, exclamou nunha arroutada de amor:
Fonte: OJO (113)
|