carcajada
s. f.
gargallada
ES Corre, corre en su busca, llega al sitio en que la ha visto desaparecer; pero al llegar se detiene, fija los espantados ojos en el suelo, permanece un rato inmóvil; un ligero temblor nervioso agita sus miembros; un temblor que va creciendo, que va creciendo, y ofrece los síntomas de una verdadera convulsión, y prorrumpe, al fin, en una carcajada sonora, estridente, horrible.
GL Corre, corre na súa busca; chega ao sitio en que a viu desaparecer; pero ao chegar detense, chanta os arrepiados ollos no chan, fica inmóbil un anaco; un lixeiro tremor nervioso axita os seus membros, un tremor que vai medrando, que vai medrando, e ofrece os síntomas dunha verdadeira convulsión, e prorrompe, por fin, nunha gargallada, nunha gargallada sonora, estridente, horríbel.
Fonte: RAY (120)
loc. v.
..... reirse a carcajadas
rir ás gargalladas
ES El gnomo era, como un hombrecillo transparente: una especie de enano de luz, semejante a un fuego fatuo, que se reía a carcajadas, sin ruido, y saltaba de peña en peña, y mareaba con su vertiginosa movilidad.
GL O gnomo era coma un homiño transparente; unha especie de anano de luz semellante a un lume fatuo, que ría ás gargalladas, sen ruído, e choutaba de pena en pena e mareaba coa súa vertixinosa mobilidade.
Fonte: GNM (143)
|