joya
s. f.
xoia
ES Unas veces se sumergía en el agua y continuaba brillando en el fondo como una joya de mil colores; otras salía a la superficie y agitaba los pies y las manos, y sacudía la cabeza a un lado y a otro con una rapidez que tocaba en prodigio.
GL Unhas veces mergullábase na auga e continuaba a brillar no fondo coma unha xoia de pedras de mil cores; outras saía á superficie e axitaba os pés e mans, e sacudía a cabeza a un lado e a outro cunha rapidez que raiaba en prodixio.
Fonte: GNM (144)
alfaia
ES Uno de sus rizos caía sobre sus hombros, deslizándose entre los pliegues del velo, como un rayo de sol que atraviesa las nubes, y en el cerco de sus pestañas rubias brillaban sus pupilas, como dos esmeraldas sujetas en una joya de oro.
GL Ela era fermosa, fermosa e pálida coma unha estatua de alabastro, unha das súas crechas caía sobre os seus ombros, escorregando entre as dobras do veo coma unha raxeira que atravesa as nubes, e no cerco das súas pestanas rubias brillaban as súas pupilas coma dúas esmeraldas suxeitas nunha alfaia de ouro..
Fonte: OJO (105)
|