desgarrador - desgarradora
adx.
magoante
ES Las sienes le latieron con una violencia espantosa; una nube de sangre oscureció sus pupilas; arrojó un segundo grito, un grito desgarrador y sobrehumano, y cayó desvanecido sobre el ara.
GL As vidallas latexaron cunha violencia espantosa; unha nube de sangue escureceu as súas santiñas; ceibou un segundo brado, un brado magoante e sobrehumano, e caeu esmorecido sobre a ara.
Fonte: AJO (88)
desgarrador
- desgarradora
ES Aún no la he encontrado; pero si logro expresar lo que siento en mi corazón, lo que oigo confusamente en mi cabeza, estoy seguro de hacer un Miserere tal y tan maravilloso que no hayan oído otro semejante los nacidos, tal y tan desgarrador, que al escuchar el primer acorde los arcángeles dirán conmigo, cubiertos los ojos de lágrimas y dirigiéndose al Señor:
GL Aínda non a atopei; mais de lograr expresar o que sinto no meu corazón, o que oio confusamente na miña cabeza, estou seguro de facer un Miserere tal e tan marabilloso, que non teñan oído outro semellante os nacidos; tan e tan desgarrador, que ao escoitaren o primeiro acorde os arcanxos dirán comigo, cubertos os ollos de bágoas e dirixíndose ao Señor:
Fonte: MIS (20)
|