desgracia
s. f.
desgracia
ES Por último, intervino la autoridad del rey; el monte, maldita ocasión de tantas desgracias, se declaró abandonado, y la capilla de los religiosos, situada en el mismo monte, y en cuyo atrio se enterraron juntos amigos y enemigos, comenzó a arruinarse.
GL Polo derradeiro, interveu a autoridade do rei: o monte, maldita ocasión de tantas desgracias, declarouse abandonado, e a capela dos relixiosos, situada no mesmo monte, e no adro da cal se soterraron xuntos amigos e inimigos, comezou a se arruinar.
Fonte: MNT (29)
loc. adv.
..... por desgracia
por desgracia
ES -¡Oh, no!; por desgracia, no los tengo yo tan pequeñitos, pues de este tamaño sólo se encuentran en las hadas, cuya historia nos refieren los trovadores.
GL -¡Oh, non! Por desgracia, non os teño eu tan pequeniños, pois dese tamaño só se atopan nas historias que nos refiren os trobadores das fadas.
Fonte: CRZ (26)
|