despojar
v.
desposuír
ES Cuanto queda repetido, si se le despoja de esa parte de fantasía con que el miedo abulta y completa sus creaciones favoritas, nada tiene en sí de sobrenatural y extraño..
GL ACanto queda repetido, de se desposuír desa parte de fantasía con que o medo avulta e completa as súas creacións favoritas, nada ten de seu de sobrenatural e estraño.
Fonte: CRU (78)
desprenderse
verbo pronominal |
ES La mirada del atónito montero vagaba absorta de un lado a otro, sin saber donde fijarse, hasta que, sentado bajo un pabellón de verdura que parecía servirle de dosel, y rodeado de un grupo de mujeres todas a cual más bellas, que la ayudaban a despojarse de sus ligerísimas vestiduras, creyó ver el objeto de sus ocultas adoraciones: la hija del noble don Dionís, la incomparable Constanza.
GL A ollada do abraiado monteiro vagaba absorta dun lado a outro, sen saber ónde fixarse, ata que sentado baixo un pavillón de vizo que semellaba servirlle de dosel, e rodeado dun grupo de mulleres, cadaquén máis bela, que a axudaban a se desprender das súas lixeirísimas vestiduras, coidou ver o obxecto das súas acochadas adoracións: a filla do nobre don Denís, a incomparábel Constanza.
Fonte: CRZ (118)
|