despojo
s. m.
reboutallo
ES El principio de muerte, destruyendo cuanto existe, y el principio de vida con conatos de eternidad, reconstruyéndolo con sus mismos despojos; un mundo disparatado, absurdo, inconcebible; nuestro mundo, en fin.
GL O principio da morte, destruíndo canto existe, e o principio da vida, con conatos de eternidade, reconstruíndoo cos seus mesmos reboutallos: un mundo desatinado, absurdo, inconcibíbel: o noso mundo en fin.
Fonte: CRE (59)
botín
ES Y cuando la noche oscurece y volvéis pálido y fatigado al castillo en balde busco en la bandolera los despojos de la caza.
GL E cando a noite escurece e volvedes pálido e fatigado ao castelo, en van procuro na bandoleira o botín da caza.
Fonte: OJO (54)
|