dulce
adx.
doce
ES III Los confusos rumores de la ciudad, que se evaporan temblando; los melancólicos suspiros de la noche, que se dilatan de eco en eco repetidos por las aves; los mil ruidos misteriosos, que como un himno a la Divinidad levanta la Creación, al nacer y al morir el astro que la vivifica, se unen al murmullo del Jawkior, cuyas ondas besa la brisa de la tarde, produciendo un canto dulce, vago y perdido como las últimas notas de la improvisación de una bayadera.
GL III Os confusos rumores da cidade, que se esvaen tremendo; os melancólicos suspiros da noite, que se dilatan de eco en eco repetidos polas aves; os mil ruídos misteriosos que, coma un himno á divindade, eleva a creación ao nacer e ao morrer o astro que a vivifica, únense ao murmurio do Jawkior, de ondas beixadas pola brisa da tarde, producindo un canto doce, vago e perdido coma as derradeiras notas da improvisación dunha bailadeira.
Fonte: CAU (4)
|