fama
s. f.
fama
ES Después que éste, arrodillado sobre la humilde fosa, estrechó en la suya la mano de Margarita, y un sacerdote autorizado por el Papa bendijo la lúgubre unión, es fama que cesó el prodigio, y la mano muerta se hundió para siempre.
GL Despois que este, axeonllado sobre a humilde foxa, estreitou na súa a man de Margarida e un sacerdote autorizado polo Papa beiceu a lúgubre unión, é fama que cesou o prodixio e a man morta afundiu para sempre.
Fonte: PRM (117)
sona
ES Durante su cautiverio logró ver a la hija del alcaide moro, de cuya hermosura tenía noticias por la fama antes de conocerla; pero cuando la hubo conocido la encontró tan superior a la idea que de ella se había formado, que no pudo resistir a la seducción de sus encantos, y se enamoró perdidamente de un objeto para él imposible.
GL Durante a súa catividade logrou ver a filla do alcaide mouro, da fermosura de quen tiña novas pola sona denantes de a coñecer; pero que cando a coñeceu a atopou tan superior á idea que dela se formara, que non puido resistir a seducción dos seus encantos e namorouse perdidamente dun obxecto para el imposíbel.
Fonte: COV (23)
|