gastar
v.
gastar
ES Verdad es que ya he recorrido inútilmente todas las calles de Soria; que he pasado noches y noches al sereno, hecho poste de una esquina; que he gastado más de veinte doblas en oro en hacer charlar a dueñas y escuderos; que he dado agua bendita en San Nicolás a una vieja, arrebujada con tal arte en su manto de anascote, que se me figuró una deidad; y al salir de la Colegiata una noche de maitines he seguido como un tonto la litera del arcediano, creyendo que el extremo de sus hopalandas era el del traje de mi desconocida; pero no importa...; yo la he de encontrar, y la gloria de poseerla excederá seguramente al trabajo de buscarla.
GL Verdade é que xa percorrín inutilmente todas as rúas de Soria; que botei noites e noites ao relento, feito poste dunha esquina; que gastei máis de vinte dobras de ouro en facer parolar a donas e escudeiros; que lle dei auga bendita en San Nicolás a unha vella, acochada con tal arte no seu manto de anascote, que se me figurou unha deidade; e ao saír da Colexiata, unha noite de matinas, seguín coma un parvo a padiola do Arcediago, crendo que o extremo dos seus saións era o traxe da miña descoñecida; pero non importa...; eu heina de atopar, e a gloria de posuíla ha exceder con seguranza o traballo de procurala.
Fonte: RAY (102)
|