confessor
noun
confesor
EN Often when he had confessed his doubts and scruples -- some momentary inattention at prayer, a movement of trivial anger in his soul, or a subtle wilfulness in speech or act -- he was bidden by his confessor to name some sin of his past life before absolution was given him.
GL A miúdo, cando confesaba as dúbidas e os escrúpulos -- algún desleixo momentáneo mentres pregaba, un movemento de ira trivial na alma ou leves teimosías de palabra ou obra -- o confesor convidábao a nomear algún dos pecados da súa vida pasada antes de outorgarlle a absolución.
Fonte: RET (3089)
|