constrain
transitive verb
obrigar
EN In vague sacrificial or sacramental acts alone his will seemed drawn to go forth to encounter reality; and it was partly the absence of an appointed rite which had always constrained him to inaction whether he had allowed silence to cover his anger or pride or had suffered only an embrace he longed to give.
GL Soamente en vagos ensoños sacerdotais semellaba que a súa vontade quería saír en encontro da realidade; e era en parte a carencia dun rito determinado o que obrigaba a súa alma a ficar inactiva, quer se permitise que o silencio agachase a súa carraxe e arruallo, quer se soamente recibise un bico que ansiaba dar.
Fonte: RET (3175)
|